Σελίδες

25.10.15

Εσύ ακόμη με παιχνίδια ασχολείσαι;


Σήμερα δεν θα σας πω μια φανταστική ιστορία, αλλά θα σας μιλήσω για την πραγματικότητα στα εθιστικά παιχνίδια. 
Ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι, δυστυχώς, ένα πραγματικό και μάλιστα αυξανόμενο κοινωνικό πρόβλημα...                                                
Συνήθως, τα πλέον εθιστικά παιχνίδια, είναι αυτά που παίζονται οn-line στο internet με τη συμμετοχή διαφορετικών παικτών.
Περιλαμβάνουν παιχνίδια ρόλων, πολλά επίπεδα δυσκολίας και δυνατότητα επικοινωνίας με άλλους παίκτες στο διαδίκτυο.  

Είναι πολύ πιθανό, οι παίκτες να απορροφηθούν τόσο από την εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν τα παιχνίδια, ώστε να παραμελούν τις πραγματικές τους υποχρεώσεις.

Υπάρχουν βέβαια και κάποια παιχνίδια που ακονίζουν το μυαλό, κάποια που σου μαθαίνουν καινούργια πράγματα, αλλά αυτά που αρέσουν περισσότερο είναι τα εθιστικά παιχνίδια. 


Άμα το καλοσκεφτούμε, περισσότερο, τα online παιχνίδια είναι αυτά που σε εθίζουν για τα καλά. Έχουν πολλούς τρόπους να το κάνουν, π.χ. σε ένα παιχνίδι το λεγόμενο League of Legends, όταν μπεις σε μάχη και βγεις ή δεν κάνεις τίποτα για 5 λεπτά θα σου βάλει 20 λεπτά αποκλεισμό για 5 μάχες. Έτσι, όταν μπαίνεις να παίξεις, πρέπει να είσαι κολλημένος εκεί μέχρι να τελειώσει... και σε αποβλακώνει...
Όταν ο κόσμος παίζει γενικά τέτοια online παιχνίδια, οι δημιουργοί τους φυσικά βγάζουν δισεκατομμύρια!


Για αυτό πάντα να προσέχουμε τι παίζουμε για να μην καταντήσουμε «στρατιωτάκια του παιχνιδιού».
Λένε ότι οι δημιουργοί παιχνιδιών είναι σαν τους εμπόρους ναρκωτικών, διότι έχει αποδειχθεί ότι τα παιχνίδια τελικά είναι εθιστικά.
Βέβαια, δεν είναι ανάγκη ένα παιχνίδι να είναι online για να είναι εθιστικό, ούτε να είναι αποκλειστικά ηλεκτρονικό. Όπως για παράδειγμα τα καζίνο, τα τυχερά παιχνίδια και οι χαρτοπαιχτικές λέσχες. 

Πολλοί άνθρωποι ποντάρουν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι σε τέτοια παιχνίδια... Εδώ όμως μιλάμε για τζόγο.
Ακόμα και να χάνουν περιουσίες κάποιοι, δεν παραδέχονται ότι είναι εθισμένοι και συνεχίζουν να παίζουν με την δικαιολογία «Εγώ το κάνω για διασκέδαση».
Πού πας ρε άνθρωπέ μου στο καζίνο για να ποντάρεις την περιουσία σου και να την χάσεις? 

 
Υπάρχουν όμως και εξερευνητικά εθιστικά παιχνίδια, όπως είναι το Minecraft. 
Σε βάζει να εξερευνήσεις το περιβάλλον και όταν βγεις, αμέσως μετά θέλεις να ξαναμπείς για να εξερευνήσεις κι άλλο.
Επίσης σε αναγκάζει να είσαι καθηλωμένος στη οθόνη για να μην χάνεις καμιά φάση από το παιχνίδι.
Φυσικά, όσο περισσότερο χρόνο παίζεις, τόσα περισσότερα χρήματα κερδίζουν οι δημιουργοί των παιχνιδιών, ενώ εσύ εθίζεσαι ακόμη περισσότερο... και ποτέ ο χρόνος που παίζεις δεν σου φαίνεται αρκετός. 


Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν επιλέγουμε παιχνίδια, γιατί εκτός από την φαινομενική ψυχαγωγία που μπορεί να μας προσφέρουν, μας εθίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε...
Φτάνουμε σε σημείο να παραμελούμε τις υποχρεώσεις μας ή να τις κάνουμε βιαστικά και μηχανικά, για να βρούμε χρόνο να παίξουμε... και έτσι να αποβλακωθούμε και να εθιστούμε ακόμη περισσότερο. 


Εκτός από τις όποιες οικονομικές απώλειες, το άγχος, αλλά και την ψυχολογική πίεση που βιώνουμε, χάνουμε πολύ σημαντικό χρόνο, που θα μπορούσαμε να τον διαθέσουμε για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. 

Να προσπαθούμε δηλαδή να ανεβαίνουμε επίπεδα στην αληθινή πραγματικότητα και όχι στην εικονική ψευδαίσθηση που μας προσφέρουν τα παιχνίδια.

Εσύ ακόμη με παιχνίδια ασχολείσαι; 
Κάνε καμιά σοβαρή δουλειά...

24.10.15

«Μια περιπέτεια σε μια άγνωστη πόλη»



Πάντοτε ήμουν ένας εξερευνητής.
Μου άρεσε να ανακαλύπτω καινούργια μέρη και να ζω καινούργιες περιπέτειες. 
Σήμερα θα σας διηγηθώ την περιπέτεια που έζησα εγώ και η ομάδα μου όταν πήγαμε σε μια μακρινή πόλη στην άκρη της γης.
 
Ήμασταν εγώ και τα μέλη της ομάδας μου. Κοιμόμασταν στο αρχηγείο γιατί έπρεπε να ξενυχτήσουμε για μια σοβαρή δουλειά. Όμως όταν ξυπνήσαμε, βρεθήκαμε σε μια άγνωστη παραλία... και για το πρώτο πράγμα που αναρωτηθήκαμε όλοι ήταν πώς βρεθήκαμε εκεί... 
Σκέφτηκα ότι αυτό μπορεί να ήταν η αρχή για μια καινούργια περιπέτεια... 
Και όντως ήταν... 
Αρχίσαμε να εξερευνούμε την περιοχή και αντικρίσαμε κάτι που μας θάμπωσε: ιπτάμενα αμάξια, σπίτια του μέλλοντος και πολλά άλλα πράγματα που δεν τα χωράει ο νους.

Αρχίσαμε να μπαίνουμε στη πόλη...

Όμως πολύ γρήγορα διαπιστώσαμε πως αυτή η πόλη κατοικούνταν από ρομπότ! Ψάξαμε στο χάρτη να βρούμε αυτή την πόλη αλλά δεν υπήρχε...
Ρωτήσαμε ένα από τα περαστικά ρομπότ - δεν ξέρω αν ήταν αρσενικό ή θηλυκό - να μας πει που βρίσκονταν ο αρχηγός τους. 
Μας απάντησε ότι ο αρχηγός τους ήταν στο κέντρο της πόλης. 
Αφού περπατήσαμε πολλή ώρα, φτάσαμε εκεί και αντικρίσαμε έναν μεγάλο εγκέφαλο που ήταν συνδεδεμένος με τεράστια καλώδια στους πυρήνες αυτής της πόλης για να την τροφοδοτεί. 
Αυτός ο εγκέφαλος μας μίλησε με ηλεκτρομαγνητικά κύματα που έπρεπε να έχεις μεταφραστή για να καταλάβεις τι λέει. 
Εμείς τον ρωτήσαμε πότε χτίστηκε αυτή η πόλη και μας απάντησε ότι χτίστηκε εδώ και 5000 χρόνια. 
Επίσης μας είπε ότι αυτός μας μετέφερε εδώ για να μας χρησιμοποιήσει σε κάποια προγραμματισμένα πειράματα. 
Τότε όλοι μαζί τρέξαμε στην παραλία για να σωθούμε, όπου υπήρχε μια βάρκα που θα μας μετέφερε πίσω.
Μέχρι που ξύπνησα…

Αυτά για σήμερα... ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία μου... 
Στείλτε μου στα comments αν θέλετε να συνεχίσω να γράφω τέτοιες φανταστικές ιστορίες. Γεια σας!